امیر

کنسرت نون و پنیر و سبزی در سال ۱۹۹۰ در سالن بزرگ یونیورسال آمفی تئاتر شهر لس آنجلس برگزار شد. با پیشنهاد بهزاد مسرور به داریوش و ابی برای کنسرتی مشترک و خواندن ترانه دو صدایی این دو خواننده بزرگ با هم کنسرتی مشترک را اجرا کردند که نقطه…

وقتشه وقتشه رفتن وقتشه وقتشه از تو گذشتن وقتشه مهلت تولد دوباره نیست مردن دوباره‌ٔ من وقتشه دیگه دیره واسه گفتن این کلام آخرینه فرصت ضجه نمونده لحظه‌های واپسینه دیگه با عاطفه دشمن واسه دلتنگی رفیقم توی شط سرخ نفرت بی‌صداترین…

کلبه ها فکر حصارن باغچه ها فکر بهارن باغبونا فکر بارن من به فکر قصه گفتن شب تو فکر راه نوره نور تو فکر بوف کوره خاک به فکر ابر دوره من به فکر دل سپردن من چه کردم جز نشستن گریه دیدن گریه کردن وقتی باغ قصه می سوخت من چه بودم ، جز…

من و تو با همیم اما دلامون خیلی دوره همیشه بین ما دیواره صد رنگه غروره نداریم هیچکدوم حرفی که بازم تازه باشه چراغ خنده هامون خیلی وقته سوت و کوره من و تو من و تو من و تو همصدای بی صداییم با هم و از هم جداییم خسته از این قصه هاییم…

به دادم برس ای اشک دلم خیلی گرفته نگو از دوری کی نپرس از چی گرفته منو دریغ یک خوب به ویرونی کشونده عزیزمه تا وقتی نفس تو سینه مونده تو این تنهایی تلخ منو یک عالمه یاد نشسته روبرویم کسی که رفته برباد کسی که عاشقانه به عشقش پشت پا زد…

دلم تنگه برای گریه کردن کجاست مادر کجاست گهواره ی من همون گهواره ای که خاطرم نیست همون امنیت حقیقی و راست همون جایی که شاهزاده قصه همیشه دختر فقیر و می خواست همون شهری که قد خود من بود از این دنیا ولی خیلی بزرگتر نه ترس سایه بود نه…

مابه هم نمی رسیم مثل خورشیدیم وماه تن تو خاک بهشت تن من پر از گناه تویی یک روز بهاردور تو خورشید گرم من شبی بی همدمم یه شب سردو سیاه من به دنبال توبا پای برهنه توجوان وتازه ای من پیرو کهنه من به دنبال تو با پای برهنه تو جوان وتازه ای…

تو از کدوم قصه ای که خواستنت عادته نبودنت فاجعه بودنت امنیته تو از کدوم سرزمین تو از کدوم هوایی که از قبیله ی من یه آسمون جدایی اهل هر جا که باشی قاصد شکفتنی توی بهت و دغدغه ناجی قلب منی پاکی آبی یا ابر نه خدایا شبنمی قد آغوش منی…

با سقوط دستای ما در تنم چیزی فرو ریخت هجرتت اوج صدامو بر فراز شاخه آویخت ای زلال سبز جاری جای خوب غسل تعمید بی تو باید مرد و پژمرد زیر خاک باغچه پوسید فصلی که من با تو ماشد فصل سبز خواهش برگ فصلی که ما بی تو من شد فصل خاکستری…

داغ یک عشق قدیمو ، اومدی تازه کردی شهر تاریک دلم رو ، تو پر آوازه کردی آتش این عشق کهنه دیگه خاکستری بود اومدی وقتی تو سینه نفس آخری بود به عشق تو زنده بودم ، منو کشتی ، دوباره زنده کردی دوست داشتم دوسم داشتی ، منو کشتی ، دوباره زنده…

تو از شهر غریبه بی نشونی  اومدی تو با اسب سفید مهربونی اومدی تو از دشتای دور و جاده های پر غبار برای هم صدایی هم زبونی اومدی تو از راه میرسی پر از گرد و غبار تموم انتظار میاد همرات بهار چه خوبه دیدنت چه خوبه موندنت چه خوبه پاک کنم…

منم این خسته دل درمانده به تو بیگانه پناه آورده منم آن از همه دنیا رانده در رهت هستی خود گم کرده از ته کوچه مرا میبینی میشناسی اما در میبندی شاید ای با غم من بیگانه بر من از پنجره‏ای میخندی با تو حرفی دارم خسته‏ام، بیمارم جز تو ای…

تو نه بارونی نه شن باد تو نه مرحمی نه فریاد تو نه خسته ای نه همپا تو نه از غیری نه از ما تو نه بیرون نه درونی تو نه ارزون نه گرونی تو نه خاکی پوشش گنج نه یه مهره روی شطرنج تو فقط هستی که باشی تو نه مرگی نه تلاشی تو فقط هستی که…

زندگی با آدماش برای من یه قصه بود توی این قصه کسی با کسی آشنا نبود همه خنجر توی دست و خنده روی لبشون توی شب صدایی جز گریه ی بی صدا نبود نمی خوام مثل همه گریه کنم دیگه گریه دلو وا نمی کنه قصه های پشت این پنجره ها غمو از دلم جدا نمی…

از اون روزا که قلبا نزدیک تر از امروز بود آواز همشهری یام صمیمی و دلسوز بود از اون روزا که رستم هنوز برام رستم بود دستای اون گمشده اندازهء دستم بود از اون روزا که شبهاش می شد ستاره شمرد اسم گلای باغو می شد به خاطر سپرد از اون روزا…